اثر افزودن دی آمونیوم سیترات و اوره به جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی

این آزمایش جهت بررسی افزودن منابع نیترو‍ژن غیرپروتئینی بر اسید اوریک خون و عملکرد، ویژگی­های لاشه و مقاومت جوجه­های گوشتی به تنش گرمایی انجام شد. از 200 قطعه جوجه ­گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار استفاده شد. جوجه­ها از سن 24 روزگی با جیره­های حاوی 35/0 (U0.35) و 70/0 (U0.7) درصد اوره، 29/1 (A1.29) و 58/2 (A2.58) درصد دی­آمونیوم سیترات و همچنین فاقد اوره و دی­آمونیوم سیترات (شاهد) تغذیه شدند. طی آزمایش، افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل به صورت هفتگی اندازه­گیری شد. تنش گرمایی از 28 روزگی با دمای C˚ 1±35 در سالن اعمال شد. در 27 و 41 روزگی به منظور تعیین غلظت اسید اوریک و مالون­ دی آلدئید سرم، نمونه خون از ورید بال دو پرنده از هر تکرار جمع آوری شد. نتایج نشان داد در 41-36 روزگی، ضریب تبدیل خوراک تیمار A2.58(96/1) کمتر از U0.7(38/2) بود (05/0>P)، هرچند با شاهد (05/2) تفاوت معنی­داری نداشت (05/0P>). در 27 و 41 روزگی، میزان اسید اوریک سرم در تیمار U0.7 (به ترتیب 38/3 و mg/dL 03/6) بیشتر از شاهد بود (05/0>P). در 41 روزگی، غلظت مالون دی­آلدئید سرم تیمارهای  U0.7(µmol/L 923/0) و   A2.58(µmol/L 06/1) کمتر از شاهد (µmol/L 28/1) بود (05/0>P). این مطالعه نشان داد که با افزودن اوره یا دی آمونیوم سیترات به جیره جوجه­ها می­توان از طریق کاهش پراکسیداسیون لیپیدی خون باعث کاهش اثرات نامطلوب تنش گرمایی شد.